II. Mehmed
II. Mehmed veya sık kullanılan unvanıyla
Fatih Sultan Mehmed, (
Osmanlı Türkçesi: محمد الثانى Mehmed-i sānī, Lakabı el-Fatih (الفاتح) ) (d. 30 Mart 1432
[1] – ö. 3 Mayıs 1481
[2]) yedinci
Osmanlı padişahıdır. Sultan
II. Murad ve
Hüma Hatun'un oğludur.
İstanbul'u fethetmesinden sonra "
Fatih" lakabıyla anılmıştır.
İstanbul'un fethi,
Orta Çağ'ın sonu
Yeni Çağ'ın başlangıcı olmuştur.
[3] Bundan dolayı Fatih, "çağ açan hükümdar" olarak da tanınır. İstanbul'u fethetmesinden sonra
Caesar (
Sezar,
Kayser) ünvanını da kullanmaya başlamıştır.
[4] İstanbul'un fethiyle 1000 yıllık
Bizans İmparatorluğu son bulmuştur. Fatih, çıkardığı yasalarla devleti önemli ölçüde yeniden biçimlendirmiştir.
II. Mehmed
29 Mart 1432 Pazar günü şafak vakti, o dönemde Osmanlı Devleti’nin başkenti olan
Edirne'de doğdu. Babası
II. Murat'ın dördüncü oğluydu.
[1][5] Annesi
Hüma Hatun adıyla bilinir.
Mehmed iki yaşına kadar Edirne'de kaldıktan sonra 1434'te sütninesi
ve küçük ağabeyi Ali ile birlikte 14 yaşındaki büyük ağabeyi Ahmet'in
Rum sancakbeyi olduğu
Amasya'ya
gönderildi. Burada ağabeyi Ahmet'in erken yaşta ölmesi üzerine Mehmed
altı yaşında Rum sancakbeyi oldu. Diğer ağabeyi Ali ise
Manisa'da
Saruhan sancakbeyi oldu. İki yıl sonra babaları
II. Murat'ın talimatıyla iki kardeş yer değiştirdiler ve Mehmed
Saruhan sancakbeyi oldu.
[6]Mehmed'in eğitimi için babası çeşitli hocalar görevlendirdi. Ancak
zeki olduğu kadar hırçın bir çocuk olan Mehmed'in eğitilmesi kolay
olmadı. Sonunda babası heybetli ve otoriter bir alim olan
Molla Gürani'yi
görevlendirdi. Anlatılana göre Murad, Gürani'ye bir değnek vermiş ve
Mehmed itaatsizlik ederse kullanmasını söylemişti. Gürani, Mehmed'e
dersi dikkate almayan öğrencisine bir hocanın dayak atması üzerine
edebi bir cümleyi inceletmiş, Mehmed durumun ciddiyetini anlayarak
hizaya gelmiştir.
Mesaj Sayısı
